Matka Chrzestna

Kiedy Tymot po raz pierwszy zobaczył Iłłę Madamemonstrumy miał dziewięć lat. Ojciec powiedział mu: Idź chłopcze, przywitaj się ze swoją matką i zabrał swoją rękę z jego ramienia dając jednoznacznie znać czego oczekuje od syna. A syn przeżywał właśnie bardzo ważną rozprawę w swojej głowie. Od urodzenia wmawiano mu, że żona jego ojca jest jego matką. Że urodziła go, wykarmiła piersią do trzeciego roku życia (by wyrósł na silnego i mądrego młodzieńca), przebierała, czesała, całowała w czoło i przede wszystkim kochała. Bardzo kochała. Może nawet bardziej niż swojego męża, lecz Tymot nie potrafił sobie tego wyobrazić. Jego ojciec był najwspanialszy, nie można było do niego nie czuć czegoś wielkiego. Z kolei matka... mama... Tymot rzadko się do niej zwracał, rzadko rozmawiał. Czuł, że coś go wstrzymuje. Tamtego dnia już czym było to coś. Wiedział, że musiał dojrzeć, by poznać swoją matkę. By zobaczyć ją w murach świątyni jak patrzy na niego przeszywającym na wskroś wzrokiem. Natychmiast poczuł do niej respekt. Podszedł do niej powoli, z wyprostowanymi plecami i staną na baczność.
- Witaj siostro-matko - oznajmił poważnym uroczystym tonem i tak rozpoczęła się jedna z najważniejszych relacji jego życia.